Explore the Legacy: A Fighter’s Journey

Told By Kru Sittiphong

My name is Sittiphong, but most people know me as Den Neua Eminent Air. Muay Thai wasn’t my dream growing up. As a boy, I actually wanted to be a soccer player. Soccer was my first love, and I had big dreams of making a name for myself. But we were poor, and dreams didn’t put food on the table. I started Muay Thai because it was one of the few ways I could help my family. I was just six years old when I had my first fight, and I didn’t know much, but I knew I wanted to make a difference for them.

In those early days, I learned by watching fighters on TV. I’d study Saenchai Sor Kingstar who was a master of Muay Femur, a style that’s all about skill, timing, and intelligence. He fought with his head and his heart, outsmarting opponents with his moves. I wanted to be like him. So, I’d go outside after watching his fights, practicing what I’d seen, trying to teach myself his style. I didn’t have equipment or trainers, just determination and the will to learn.

“Muay Thai gave me a path when I had none. This gym is my way of giving that back, so others can feel the real heart of Muay Thai.”

As I got older, my father saw how serious I was, and he took me to train in Bangkok at the Eminent Air Gym—one of the most respected gyms in Thailand. Eminent Air produced many champions and was known for its strict regimen. That’s where my real training began. I was just a kid, but the routine was intense. Every morning, I’d be up before dawn, running 15 to 20 kilometers—not on easy paths, but on tough, uneven ground. I’d get back to the gym and go straight into training on the pads, sometimes for 5 or 6 rounds. Then came hours of technique, sparring, and grappling. It was exhausting, but I was driven by something bigger than myself. I wanted to make my family proud, to lift us out of poverty, and to become the kind of fighter I’d once watched on TV.

Training in Bangkok taught me resilience. I learned that Muay Thai isn’t just about fighting; it’s about discipline, respect, and heart. Over the years, I fought in the biggest arenas in Thailand, including Lumpinee and Rajadamnern stadiums. I became a 2x Thailand Champion at Rajadamnern and Northeastern Thailand- titles I fought hard for. Standing in those rings was surreal. I was often matched against fighters who were bigger and heavier, but my Muay Femur style gave me an edge. I relied on timing, strategy, and precision—skills I’d honed from years of watching and practicing the techniques of masters like Saenchai Sor Kingstar and Samart Payakaroon. I didn’t need to be the biggest guy in the ring; I just needed to be smart and focused.

Over the course of my career, I fought in nearly 500 matches. I fought everywhere—from Bangkok to Pattaya, Phuket, and Uttaradit. There were times I fought twice in a single day. I also fought internationally, including in Myanmar under Muay Boran rules, and in Cambodia. While training in Khon Kaen, I spent several months helping coach a young fighter named Sangmanee, who would later become known as "the Million Dollar Baby."

When the COVID-19 pandemic hit, it disrupted the professional Muay Thai world. Like many fighters, my opportunities to compete were suddenly gone. During that time, I turned fully toward coaching. I realized how much I enjoyed helping others grow. I began teaching Muay Boran to other trainers and focusing on developing students, especially kids.

After years of fighting and representing different gyms, I knew I wanted something more. I wanted a place to call my own, a place where I could teach the next generation, especially kids who are growing up with the same struggles I did. That’s why I started Sittiphong Muay Thai here in Pai. This gym isn’t just a business to me; it’s my way of giving back to the community, of sharing what I’ve learned and helping others find strength through Muay Thai.

At Sittiphong Muay Thai, I believe in quality over quantity. I keep my classes small so I can give each student the attention they deserve. I want them to learn Muay Thai the way I did—not just as a sport, but as a path to self-respect and resilience. I bring everything I learned in Bangkok to these classes, combining the rigorous training methods with a holistic approach. For me, Muay Thai is about more than physical strength; it’s about building the mind, body, and spirit together.

Here, I welcome all types of students—whether they’re complete beginners, experienced fighters, or simply people who want to train for self-defense, weight loss, or to stay fit. I believe Muay Thai can benefit everyone, regardless of age or skill level. We even offer classes for kids and families because I want everyone to experience the discipline, respect, and personal growth that Muay Thai can bring. Each student has a unique path, and I’m here to support them, no matter their goals.

I’ve structured our classes to be three hours long because real learning takes time. We start with a full warm-up to prepare the body and prevent injuries. Then, we move into cardio and strength training, building the endurance that Muay Thai demands. Finally, we focus on technique—especially Muay Femur. I teach my students the same way I learned, focusing on each move, each strike, making sure they understand not just how, but why. I want them to absorb the art, to respect it, and to carry it with them.

This gym is my dream come true, but it’s also a place for anyone who wants to be part of something bigger. Here, students are more than just fighters—they’re part of a community that respects Muay Thai’s roots and honors the journey of every individual who steps into the ring.

Muay Thai gave me a path when I had nothing else. This gym is my way of giving that back, of creating a place where others can experience the real heart of Muay Thai.

สำรวจรากเหง้า: เส้นทางของนักสู้

เล่าโดยครูสิทธิพงษ์ เขียนโดยเจนนิเฟอร์ ผู้ร่วมก่อตั้งสิทธิพงษ์มวยไทย

ผมชื่อสิทธิพงษ์ แต่หลายคนรู้จักผมในชื่อ “เด่นเหนือ เอ็มมิเน้นท์แอร์” ตอนเด็ก ๆ ความฝันของผมไม่ใช่มวยไทยเลย ผมอยากเป็นนักฟุตบอลต่างหาก ฟุตบอลคือรักแรกของผม และผมก็มีความฝันใหญ่ที่จะสร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง แต่ครอบครัวของเรายากจน ความฝันไม่สามารถเลี้ยงคนที่บ้านได้ ผมเริ่มชกมวยเพราะมันเป็นทางเดียวที่ผมจะช่วยครอบครัวได้ ผมมีไฟต์แรกตอนอายุแค่หกขวบ ผมไม่รู้อะไรเท่าไหร่ แต่ผมรู้ว่าผมอยากสร้างความแตกต่างให้ครอบครัว

ช่วงแรก ๆ ผมเรียนรู้จากการดูนักมวยในทีวี ผมศึกษาการชกของ “แสนชัย ส.กิ่งทอง” ซึ่งเป็นยอดฝีมือของมวยฝีมือ เขาใช้หัวใจและสมองชก อาศัยไหวพริบและท่วงท่าที่เหนือชั้นในการเอาชนะคู่ต่อสู้ ผมอยากเป็นเหมือนเขา ผมจะออกไปซ้อมนอกบ้านหลังจากดูเขาชก พยายามเลียนแบบและฝึกเอง ผมไม่มีอุปกรณ์ ไม่มีครูมวย มีแค่ความตั้งใจและหัวใจที่อยากเรียนรู้

“มวยไทยให้เส้นทางแก่ผมในตอนที่ผมไม่มีอะไรเลย ยิมแห่งนี้คือวิธีของผมในการตอบแทน เพื่อให้คนอื่นได้สัมผัสหัวใจที่แท้จริงของมวยไทย”

ต่อมา พ่อเห็นว่าผมจริงจัง เลยพาผมไปฝึกที่ค่ายเอ็มมิเน้นท์แอร์ในกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นค่ายที่มีชื่อเสียงมากและสร้างนักชกแชมป์มาแล้วมากมาย ที่นั่นคือจุดเริ่มต้นของการฝึกอย่างแท้จริง ผมเป็นแค่เด็ก แต่ตารางฝึกโหดมาก ทุกเช้าผมต้องตื่นก่อนฟ้าสาง วิ่ง 15 ถึง 20 กิโลเมตรบนถนนที่ไม่เรียบ แล้วกลับมาซ้อมทันที ซ้อมเป้าหลายยก ต่อด้วยเทคนิค สปาร์ และจับล็อกหลายชั่วโมง มันเหนื่อยมาก แต่ผมมีเป้าหมาย ผมอยากให้ครอบครัวภูมิใจ อยากยกระดับชีวิตเรา และอยากเป็นนักมวยแบบที่ผมเคยดูในทีวี

การฝึกในกรุงเทพฯ สอนให้ผมรู้ว่ามวยไทยไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่มันคือระเบียบวินัย ความเคารพ และหัวใจ ผมได้ขึ้นชกในเวทีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศไทย รวมถึงลุมพินีและราชดำเนิน และผมได้เป็นแชมป์ประเทศไทย 2 สมัยที่เวทีราชดำเนิน แม้ว่าผมมักเจอคู่ชกที่ตัวใหญ่กว่า แต่มวยฝีมือช่วยให้ผมเอาชนะได้ ผมอาศัยจังหวะ การวางแผน และความแม่นยำ ซึ่งผมฝึกมาตลอดหลายปีจากการดูยอดมวยอย่างแสนชัยและสามารถ พยัคฆ์อรุณ

ผมมีไฟต์เกือบ 500 ไฟต์ทั่วประเทศไทย ตั้งแต่กรุงเทพฯ พัทยา ภูเก็ต อุตรดิตถ์ บางวันต้องชกสองรอบ ผมเคยเดินทางไปชกในเมียนมาแบบมวยโบราณ และในกัมพูชาด้วย ช่วงที่ผมอยู่ขอนแก่น ผมได้ช่วยฝึกเด็กคนหนึ่งชื่อแสนมณีอยู่หลายเดือน เด็กคนนั้นโตมาเป็นแชมป์และมีฉายาว่า “Million Dollar Baby”

แต่เมื่อโควิดระบาด โอกาสในการชกหายไปแทบหมด ผมจึงหันมาฝึกคนเต็มตัว ผมเริ่มสอนมวยโบราณให้กับครูมวยคนอื่น ๆ และเริ่มโฟกัสกับนักเรียน โดยเฉพาะเด็ก ๆ ที่มีพื้นฐานชีวิตคล้ายกับผม

หลังจากชกและเป็นตัวแทนค่ายต่าง ๆ มาหลายปี ผมรู้ว่าผมอยากมีที่ของตัวเอง ที่ที่ผมจะได้ถ่ายทอดสิ่งที่ผมเรียนรู้ให้กับรุ่นต่อไป โดยเฉพาะเด็ก ๆ ที่เติบโตมาท่ามกลางความยากลำบากเหมือนผม นั่นคือเหตุผลที่ผมเปิด “สิทธิพงษ์มวยไทย” ที่ปาย ที่นี่ไม่ใช่แค่ธุรกิจ แต่มันคือภารกิจของผมในการส่งต่อสิ่งที่ผมได้รับจากมวยไทย

ที่สิทธิพงษ์มวยไทย ผมเน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ คลาสฝึกของเรามีจำนวนน้อยเพื่อให้ผมดูแลนักเรียนได้ทั่วถึง ผมอยากให้พวกเขาเรียนรู้มวยไทยแบบที่ผมเรียนรู้ ไม่ใช่แค่ในฐานะกีฬา แต่ในฐานะหนทางสู่ความเคารพตัวเองและความเข้มแข็งในชีวิต ผมผสมผสานการฝึกที่เข้มข้นจากกรุงเทพฯ เข้ากับแนวคิดแบบองค์รวม เพราะสำหรับผม มวยไทยไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่คือการฝึกร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณไปพร้อมกัน

ไม่ว่านักเรียนจะเป็นมือใหม่ นักชกประสบการณ์สูง หรือแค่อยากฝึกเพื่อป้องกันตัว ลดน้ำหนัก หรือดูแลสุขภาพ ผมเชื่อว่ามวยไทยเหมาะกับทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย เรามีคลาสสำหรับเด็กและครอบครัวด้วย เพราะผมอยากให้ทุกคนสัมผัสกับความมีวินัย ความเคารพ และการเติบโตที่มวยไทยมอบให้

ผมจัดคลาสฝึกให้ยาว 3 ชั่วโมง เพราะการเรียนรู้อย่างแท้จริงต้องใช้เวลา เราเริ่มด้วยวอร์มอัพอย่างเต็มรูปแบบ ต่อด้วยคาร์ดิโอและฝึกความแข็งแรง สุดท้ายคือเทคนิค โดยเฉพาะมวยฝีมือ ผมสอนแบบเดียวกับที่ผมเคยเรียน ให้ความสำคัญกับทุกท่าทุกหมัด ทำให้พวกเขาเข้าใจทั้งวิธีและเหตุผล ผมอยากให้พวกเขาซึมซับศิลปะนี้ เคารพมัน และพามันติดตัวไป

ที่นี่ไม่ใช่แค่ยิม แต่มันคือความฝันของผมที่เป็นจริง และเป็นบ้านของทุกคนที่อยากเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเอง นักเรียนของเราคือครอบครัว และทุกคนได้รับการต้อนรับด้วยหัวใจของมวยไทยอย่างแท้จริง

มวยไทยให้ผมมีเส้นทางในวันที่ผมไม่มีอะไรเลย ยิมแห่งนี้คือวิธีที่ผมจะตอบแทนมัน สร้างพื้นที่ให้คนอื่นได้สัมผัสหัวใจของมวยไทยอย่างแท้จริง